Geguritan

Embuh
dening Wulanningsih
Sirah iki amung jagad kang cilaka
Kang dipeksa mati sinuwune
Lebur ing ukara kang dadi angkara
Lathi iki wis ilang suarane
Kelu, kaku, mati rasa
Kayadene wis sungkan kanggo ngutuk
Ananging raga iki wis kebak durangkara
Jenengmu kang gawe endah pikiranku
Ndadekake slirahmu ratu ing uripku
Ratu kang kuwasa ing sakkabehing
Kang ndadekake kasunyatan dadi kasangsaran
Kang njalari peranging ati lan pikiran
Ohh angen angenku angen angenku..
Apa aku luwih becik mati wae?
Supaya uwong ora reti sak kabehe?
Supaya aku ora nyemauri kabeh pitakonan iku ?
Ohhh angen angenku angen angenku..
Ajur lebur ra ana sisane
Sing tak duweni amung legawaning ati
Kang nadahi sisaning remukan cerita
Kang dadi eluh